Malajas laterningvers

augu suga

Malajas laterningvers (Etlingera elatior) ir ingveru dzimtas suga,[1] kas sastopama dienvidaustrumu Āzijas tropos.

Malajas laterningvers
Etlingera elatior, ((Jack) R.M.Sm., 1986)
Malajas laterningvers
Klasifikācija
ValstsAugi (Plantae)
NodalījumsSegsēkļi (Magnoliophyta)
KārtaIngveraugu rinda (Zingiberales)
DzimtaIngveru dzimta (Zingiberaceae)
ĢintsLaterningveri (Etlingera)
SugaMalajas laterningvers (Etlingera elatior)
Sinonīmi
  • Alpinia elatior (Jack, 1822)
  • Nicolaia elatior ((Jack) Horan. 1852)
  • Geanthus speciosus (Reinw. ex Blume, 1823)
  • Diracodes javanica (Blume, 1827)
  • Elettaria speciosa (Blume, 1827)
  • Alpinia magnifica (Roscoe, 1828)
  • Phaemoria imperialis (Lindl. 1836)
  • Bojeria magnifica) ((Roscoe) Raf. 1838)
  • Alpinia javanica ((Blume) D.Dietr. 1839)
  • Alpinia speciosa ((Blume) Horan. 1862)
  • Cardamomum magnificum ((Roscoe) Kuntze, 1891)
  • Cardamomum speciosum ((Blume) Kuntze, 1891)
  • Cardamomum tridntatum (Kuntze, 1891)
  • Amomum magnificum ((Roscoe) Benth. & Hook.f ex B.D.Jacks. 1893)
  • Amomum tridentatum ((Kuntze) K.Schum. 1899)
  • Hornstedtia imperialis ((Lindl.) Ridl. 1899)
  • Nicolaia magnifica ((Roscoe) K.Schum. ex Valeton, 1904)
  • Phaeomeria magnifica ((Roscoe) K.Schum. in H.G.A.Engler (1904)
  • Phaeomeria speciosa ((Blume) Koord. 1911)
  • Nicolaia intermedia (Valeton, 1921)
  • Alpina diracodes Loes. in H.G.A.Engler, 1930)
Malajas laterningvers Vikikrātuvē

Nosaukums labot šo sadaļu

Ģints nosaukums izveidots par godu vācu botāniķim Andreasam Ernstam Etlingeram, grāmatas "Commentatio Botanico-Medica de Salvia" (1777) autoram. Sugas nosaukums "elatior" (augstākais) atvasināts no latīņu "elatus".[2]

Apraksts labot šo sadaļu

Malajas laterningveram ir masīvs, lapains stublājs, kas var pārsniegt 5 m un ir krasi nodalīts no ziedkopas. Ziedkopa izaug no sakneņa ap 1 m garā savrupā ziednesī. Ziedi sarkani, retāk arī sārti vai balti.

Lapas garenas, to platums 18—20 cm, garums līdz 85 cm.[3]

Izplatība labot šo sadaļu

Sastopams Borneo, Javas, Sulavesi, Sumatras, Taizemes lietus mežos, kā arī Filipīnās, kur, iespējams, tika introducēts. Mūsdienās tiek kultivēts daudzviet tropu apgabalos.[2][3]

Galerija labot šo sadaļu

Atsauces labot šo sadaļu