Back in the days, the old Ankara was just consisted of a castle situated on top of a hill with houses scattered around the foothill, bazaars and market places. The castle would make it clear to the observing eyes that it was a worldly-wise being through the stories it would count one after another. The stones of fortifications remaining from the times of Romans, Seljuks and Ottomans piled on top of each other. The inner roads of the castle were narrow and they were dirt roads.

Ankara Kalesi, 1950'li yılların başı.

Refik Ahmet Sevengil, iki dönem milletvekilliği yaptıktan sonra Basın Yayın Genel Müdürlüğü’nde Radyo Dairesi Başkanlığı’na getirildi. Eski bir yazısında, Romalılara, Selçuklulara, Osmanlılara tanıklık etmiş kaleyi ve çevresini seyrediyor, sonra da yazıyor… “Birkaç gündür Ankara’dayım. Oturduğum evin penceresinden kale görünüyor. Bugünkü şehrin yanı başında geçmiş asırlara ait bir efsane şatosu halinde yükselen Ankara kalesinin vekarlı ve heybetli manzarası benim pek hoşuma gider. Bu, yalçın kayaların üstüne kurulmuş kartal yuvasını seyrederken bir kahramanlık şiiri okuyormuşum bir zevk duyarım. Ankara kalesi güzel bir şiirin içinde pırıldayan ve gözleri çeken berceste bir mısradır."